Ayhan Demir: KOÇO

Ben senin gibiyim ey KOÇO!

Çünkü sende doğmuş, büyümüş ve yaşamışım..
Sana benziyorum,



Karanlık ve korkunç, hayallerimin ötesindeki toprağına ayağım değdigi zaman seni anlayabiliyorum..

Sen nelere tanıksın be..
Atalarımın Karacadağ'da sıtmadan nasıl öldüğünü, nasıl inim inim inledigini en iyi sen bilirsin.

Zilan'da, Ağrı'da katledilen yiğitler, süngülenen kadınlar, kesilen cocukların var Koço!

Senin yüreğin Ermeni halkının çığlıkları ve yitirilmis toprakların iç çekişiyle doludur.

Senin mezarlığında yatan kaç Ezidi kardeşin var?
Mezarın ortak, dilin ortak, ağıdın ortak, günesin ortak, ateşin ortak değil mı?

Toprağın ölen savaşçıların kanıyla islanmadı mı?
Yiğitlerin aynı, şehitlerin aynıdır. Senin Cimsit'in (Sait Demir) Şengal'in Derviş'i (Dewrêşê Evdi) ile aynı değil mı?
Ey Koço!

Biliyor musun? Senin adaşın, senin adındaki köy Şengal'de katliam altında, Şengalin Koço'su..

Yine erkekleri katlettiler, kadınlara el koydular, Musul pazarlarında satıyorlar. Dersim ve Zilan'ın kayıp kızları gibi..

Tarih tekerrür mü ediyor Koço!

Cocuklar aç ve perişan, yollarda ölüm kol geziyor, yine yolda ölüyorlar. Senin Karacadağ'daki öldüğün gibi..

Feryatlar yeri göğü inletiyor, kadınlar onurunu kurtarmak icin kendi kutsal bedenlerini hançerliyor.

Genc, eli kınalı kızlar ele geçmemek icin kendini uçurumlardan atıyor,

Babalar kızları düşman eline geçmesin diye kurşuna diziyor..
Yaşlılar ve bebekler yollarda can veriyor, ayaklar paramparça Sengal kayalıkları kızıl kana boyanıyor..

Yeni bir Zilan, yeni bir Dersim yaşanıyor.

Kendini devlet gibi görenler utanmadan, ihanet icine girebiliyor, Ezidi halkını vahşi, sadist, çetelerin iğrenç pençelerine bırakıp terkediyor..
Yüreğini ortaya koyan bir avuç yiğit, kıt imkanlarla Kürdistan'ın kadim inancına sahip halkının imdadına yetişip büyük bir katliamı önlüyor..
Dewrêşè Evdi'ler kardeşlerine ulaşıyor..

Seninle gurur duyuyorum köyüm, kendine ve tarihine yakişani yaptın yine..

Tarih seni altın harflerle yazacak küçük köyüm.
Sen şehit Cimsit'in ve şehit Piro'nun toprağı, Sait ve Aydın Demir'in yurdusun..

Diğer evlatların tarihin intikamını almak icin özgürlük kervanında yerlerini coktan aldılar..

Senin kalenin dibinde oturup, neşeli ve ve mutlu; kayalarının gölgesinde oturup yeniden seyrediyorum seni ve evlatlarını...
Sabırlı ve tutkulu bakıyorum; çünkü senin toprağında solgun öpüşlerin kefenleriyle binlerce sevgili gömülüdür..
Gurur duy nazlı köyüm!

Cocukların kuşanmış, gururla senin adaşını savunuyorlar.
Kürt kadınının namusunu ve onurunu kurtarmak icin cephedeler..
Senin WELAT Şengal'de, senin Fırat Kerkük'te, senin DILSAD maxmur'da..

Sen bütün cephelerde varsın, savasta, diplomaside, basinda..
Ey Koço!

Sen onbeş haneli Kürdistan'ın en küçük, yüreği en büyük köyü olmaya adaysın ve bunu coktan hakettin..

Evet Koço!

Seninle gurur duyuyorum. Iyi ki sende doğmuşum..
Selam ve saygılarımla

Not: Benim doğduğum köyün adida Koço'dur. Büyük bir kalesi vardır. Kapaktaki resim kalenin resmidir.

Ayhan Demir.
İsviçre, 25 ağustos 2014